Mijn naam is Johan Lindner (1966). Ik ben getrouwd met Annelize en we hebben samen 2 kinderen. In 2017 kreeg ik de diagnose Parkinson. Tot november 2019 heb ik als accountmanager bij een bank gewerkt. Kort na de diagnose heb ik samen met Annelize meerdere keren het dichtstbijzijnde Parkinson Café in Warnsveld bezocht. In eerste instantie was het confronterend, om al die verschillende symptomen van de ziekte van Parkinson, bij anderen te zien. Maar het waren vooral ook bijeenkomsten waarbij we in korte tijd ervaringen konden uitwisselen met lotgenoten; hoe combineer jij Parkinson met je werk, hoe gaat dat bij een keuringsarts, sport jij nog, wat is DBS eigenlijk, waar loop jij als partner tegenaan, etc, etc, etc? In het dagelijkse leven probeer ik zoveel mogelijk te focussen op wat nog wel kan zoals padellen, fietsen, tuinieren en vrijwilligerswerk. Graag ondersteun ik nu het Parkinson Café Berkelland. Lekker dichtbij, zodat we met de fiets naar de “kroeg” kunnen!
Ik ben Charles Knobben (1955), gepensioneerd fysiotherapeut. Bijna 40 jaar had ik een eigen praktijk in Eibergen. In de dagelijkse praktijk zag ik zeer verschillende patiënten, waar onder mensen met de ziekte van Parkinson. De aandoeningen bij de ouder wordende mens hadden direct mijn interesse vooral gezien de complexiteit. Toen zich de mogelijkheid zich voordeed om lid te worden van het nieuw op te richten ParkinsonNet Winterswijk als uitbreiding van het landelijk netwerk , heb ik direct de mogelijkheid aangegrepen. Na het volgen van de basis opleiding heb ik nog verschillende verdiepingscursussen gevolgd. In 2018 heb ik de praktijk overgedragen aan mijn medewerkers en ben nog 1 jaar gedurende 3 dagen per week werkzaam gebleven, voordat ik in 2019 helemaal stopte. De binding met Parkinson is er altijd gebleven omdat een goede vriend deze ziekte had. Helaas is hij vorig jaar overleden. Toch zag ik altijd van dichtbij wat voor een impact de ziekte van Parkinson heeft op de hele omgeving van de patiënt. Daarom wil ik ook graag als vrijwilliger mijn steentje bijdragen aan het café, omdat hier laagdrempelig met elkaar gecommuniceerd kan worden. Zowel door de patiënten als door de mantelzorger en naaste omgeving. Ik hoop dat velen de weg zullen vinden naar dit café.
Mijn naam is Herman Leusink (1953). Ik ben een gepensioneerd geriatriefysiotherapeut. Deelgenomen aan het ParkinsonNet van 2009 tot eind 2021. Na 45 jaar gewerkt te hebben ben ik in 2022 met pensioen gegaan. Een studiedag “Fysiotherapie en de Parkinsonpatiënt” in 1987 was een openbaring voor mij: naast medicatie is nog heel veel mogelijk. Samen een strategie te ontwikkelen waarmee de persoon met parkinson verder kan. Zorgen voor individuele oplossingen bij loopproblemen, bij het sporten, bij problemen met draaien in bed of bij opstaan en aankleden. Maar ook bij freezen of beperkt worden door tremoren. Mensen met parkinson leren veel van elkaars oplossingen; het parkinson café biedt daar een mooie gelegenheid voor. Ik ondersteun dit van harte.